یاد امام و شهدا، دلو میبره کرب و بلا

میگم بابا اینکه علم تو دستشه

صبح دو کوهه مستشه

روی لباش یه زمزمس

اینکه جلوتر از همس

بگو کیه، بگو کیه؟

این رفیقم که می بینی

میون دار هیئتا بود

مسجدی بود، بی ریا بود

با صفا بود، با خدا بود

یه شب توی میدون مین

آخر به آرزوش رسید

ترکشای خمپاره ها

هر دو تا دستاشو برید

این رفیقم پور احمدِه

تو عاشقا سرآمده

دیگه مثلش نیومده

نیومده

عاشق با صفایی بود

خیلی امام رضایی بود

این رفیقم که می بینی

اهل نظر بود به خدا

مرغ سحر بود به خدا

مرد خطر بود به خدا

یه شب توی میدون مین

دیدم بی سر بود به خدا

مرد خطر بود به خدا

این رفیقم که می بینی

انیس و یار و یاورم

عزیز تر از برادرم

نور دو چشمون ترم

وقت وداع آخرش

میگفت بگو به مادرم

از خدا خواستم همیشه

که بر نگرده پیکرم

این رفیقم غلامعلی

نوحه خونه، روضه خونه

وقتی دل بابات می گیره

شعرای اونو می خونه

آخرش حاجتمو من می گیرم

یه روز از عشق تو مولا می میرم

قربون کبوترای حرمت

قربون این همه لطف و کرمت

یاد امام و شهدا، دلو میبره کرب و بلا

یاد امام و شهدا حدادیان