پنهان نخواهم کرد حمید علیمی

پنهان نخواهم کرد این عشق عیان را

من عاشقم هرگز ندارم بیم جان را

چون کوه پیش روی دشمن ایستادم

از پا در آوردم همه گردن کشان را

گفتند ساکت باش گفتم حق حسین است

پای دفاع از تو نمی بندم دهان را

کوچه به کوچه از ولی الله گفتم

تا خلق بشناسند زهرای زمان را

بی آبرویش می کنم هر جا موذن

بی اشهد ان علی گوید اذان را

بابا بزرگم واجب التعظیم دهر است

از نام او پر می کنم کل جهان را

ویران شود کاخی که در آن میزبانش

پایین مجلس می نشاند میهمان را

بالای مجلس حرمله شأنی ندارد

زیبا نخواهد کرد کرکس آسمان را

در کاخ شام و کوفه سرداری ندیدم

من روی نی دیدم اجلاس سران را

تو جان من بودی و ما ناباورانه

دیدیم زیر سم اسبان جانمان را

نفرین نکردم زجر را اما به جایش

بسیار نفرین کردم شمر و سنان را

میخواستم انگشترت را پس بگیرم

گشتم ولی پیدا نکردم ساربان را

خار مغیلان را حلالش کردم اما

هرگز نمی بخشم پدر جان خیزران را

بعد از عمو عباس من جای النگو

دارم به دور دست رد ریسمان را

حالا که دیگر حرمله تیری ندارد

با حرص می کوبد به من چوب کمان را

انسیه الحورایی ام جسمم لطیف است

با ضربه ای راحت شکستند استخوان را

بابا شنیدم خواهرم ای وای ای وای

افشا نخواهم کرد این راز نهان را

از تو چه پنهان دخترت خیلی گرسنه است

جز سفره تو پس زدم هر آب و نان را

بابا چه گفتی با خدا که پر کشیدی

یادم بده تا با خدا گویم همان را

پنهان نخواهم کرد حمید علیمی