سایۀ سر دارن؛ من ندارم
همه میگن زهرا سیلی خورده
همه باور دارن؛ من ندارم

مگه کسی/ دلش میاد/
دست روی مادرم بُلَن کنه
حالا بابام/ با چه دلی/
تنهایی عشقشو کفن کنه

رو سرِ این خونه بارونه
دل علی خونه بارونه
چشمای خیس ما مهمونِ بارونه

همه طاقت دارن؛ من ندارم
خواب راحت دارن؛ من ندارم
راحت از زخمای پهلو میگن
انگار عادت دارن؛ من ندارم

چجور دلم/ میاد بگم/
چشمای مادرم شده کبود
تُو کوچه‌ها/ داد می‌زدم/
کمک کنید ولی کسی نبود

بغض گلوی من پنهونه
کی حال و روزم رو می‌دونه
همه اینا یادم می‌مونه بارونه

خوشی دیدن مردم؛ ما ندیدیم
هرچی طعنه بودو ؛ ما شنیدیم
سرِحالن مردم، بیخیالن
همۀ دردا رو ما کشیدیم

چیکار کنم/ دلم پره/
هیچکی نگفت اینا گنا دارن
یکی نگفت/ حیا کنید/
یه بچۀ کوچیک/ تُو را دارن

بابام تُو این شبها حیرونه
محسنشو کشتن، گریونه
باگریه لالایی می‌خونه، بارونه

نماهنگ همه مادر دارن من ندارم محمدحسین پویانف