باید بنویسد قلم باورم از تو

تا رنگ نشیند به تن دفترم از تو

.

تا قدرت پرواز بگیرد پرم از تو

تا حسّ تعلق بپذیر سرم از تو

.

جز نام تو امشب به لبم نیست ترانه

ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

.

بهتر که نگیرد کسی امشب خبر از من

شاید که دم صبح تو کردی گذر از من

.

با یک نظرت هستی من را بخر از من

تا کم بشود سایه ی این دردسر از من

.

در وادی امنت خبری از خطری نیست

با ذکر تو در قلب من از غم خبری نیست

.

ای کاش که این روسیه آدم شدنی بود

ای کاش که وصل من و یارم شدنی بود

.

با دل گره ی زلف تو محکم شدنی بود

ای کاش که سرکوب دلم هم شدنی بود

.

تا غیر تو بر هیچ کسی دل نسپرم

در راه کسی غیر خودت پا نگذارم

.

جز نقش تو در قاب دلم خانه ندارد

جز دست تو سرمست تو پیمانه ندارد

.

اینجا که حقیقت ره افسانه ندارد

این موی مجعّد طلب ازشانه ندارد

.

جزصید شدن در خم گیسوت روا نیست

کس نیست که آشفته ی آن زلف دو تا نیست

.

ای آمدن تو همه ی حاجت زهرا

ای محفل انس تو دل حضرت زهرا

.

با توست یقینا همه ی عصمت زهرا

ای صاحب قدرت قدر دولت زهرا

.

کِی می شود آن روز که بی واهمه باشیم

ما منتقم خون گل فاطمه باشیم

.

ای جای تو در عرش روی منبر حیدر

با دست تو زینت شده انگشتر حیدر

.

ای صف شکن معرکه ای حیدر حیدر

ای منتقم و منتظر دختر حیدر

.

زینب به خدا چشم به راه است بیایی

ای گمشده ی مردم عالم به کجایی ؟

باید بنویسد قلم باورم مجید بنی فاطمه