با عزت آوردنش حسین ستوده

هر کی ، هر چی شد ، داره می‌بره

یکی داره پیرهن پاره می‌بره

زینب میگه وای ، از دل رباب

زیر عباش حرمله گهواره می‌بره

مادرت بمیره ، نبینه انگشتر نداری

خودمو رسوندم ، نگه کسی مادر نداری

غریب مادر

******

افتادی بی حال، رو سینه ات پرید

صدای استخوناتو مادرت شنید

دعوا میکردن سر عبات

غافل ازینکه خواهرت از رو تل میدید

آبت که ندادن ، لبای خشکتو تکون نده

زینب حواسش هست ، انقده خیمه رو نشون نده

غریب مادر

******

دیر اومد زینب ، تا به پیش تو

افتاده بود تو پنجه های شمر ریش تو

کار دنیا رو ببین داداش

باید ببوسم این رگای ریش ریشتو

گفتم بلند شو از ،  روی سینه اش جواب نداد

خدا خدا کردم ، رقیه از خیمه درنیاد

با عزت آوردنش حسین ستوده