مردم اهل حساب کتابن صابر خراسانی

عاشق مشتاق تا آغوش هجران می رود

پابرهنه در پی خار مغیلان می رود

شب به شب سر به بیابان طلب بگذاشتم

هر که عاشق می شود شبها بیابان می رود

کوچه ای خوب است که طی کردنش دردسر است

میل دیوانه به استقبال طفلان می رود

بیشتر مهر پدر را میکند معطوف خویش

طفل در نزد پدر هر وقت گریان می رود

گر از اینجا سر در آوردیم ما کار تو بود

گله هر جا می رود با میل چوپان می رود

سفره ی مهمان ندیده نیست در شآن کریم

اول ابراهیم ما دنبال مهمان می رود

آبروی فاطمه ما را کنارت راه داد

طفل بازی گوش با مادر دبستان می رود

من دوباره گیر کردم ضامن آهو کجاست

من دلم تا گیر می افتد خراسان می رود

معجزه یعنی همینکه در میان روضه اش

هر که گریان می شود تا خانه خندان می رود

من تورا با قیمت جانم به دست آورده ام

هر کجا اسم تو می آید ز تن جان می رود

مردم اهل حساب کتابن صابر خراسانی