گریه ام در حرم صابر خراسانی

گریه ام در حرم از روی پریشانی نیست

که پریشانی از آداب مسلمانی نیست

در طوافند چنان موج کبوترهایت

که در این سلسله انگار پریشانی نیست

عربی آمده پابوس تو از سمت عراق

همه ی حسرتش این است که ایرانی نیست

دست خالی ست هر آنکس به حرم می آید

در ورودی که نیازی به نگهبانی نیست!

در معطل شدن و دست رساندن به ضریح

لذتی هست که در سجده طولانی نیست

ادخلوها بسلامٍ آمنین…در باز شد

از میان جمعیت راهی به این سر باز شد

در حرم سهل است, حتی در دل میدان مین

هر زمان که یارضا گفتیم, معبر باز شد

اول ِ نامش که آمد بر زبانم سوختم

در دلم بال صد و ده تا کبوتر باز شد

از صدای گریه ی زن ها یکی واضح تر است

خوش به حالش بعد عمری بغض مادر باز شد

دار قالی…پنجره فولاد… مادر سال ها

گریه ام در حرم صابر خراسانی