برای بردن نامت صابر خراسانی

برای بردن نامت گل از گلم وا شد

برام واژه به واژه پر از تماشا شد

به احترام تو زمین از جای خود پا شد

و آسمان سر تعظیم پیش تو تا شد

به من نگاه کن از ذره آفتاب بساز

مرا خراب کن عبد ابوتراب بساز

چه روز ها سر گیسوی تو شب کردم

به شوق این که تو هستی طبیب تب کردم

به دوستان تو از دوستی ادب کردم

به دشمنان تو از دشمنی غضب کردم

به سر هوای تو دارم

به پر نیازی نیست