با لطف ائمه تازه شاعر شده است

از شاخه ی ذوق خود غزل می چیند

ای یوسف شهر طوس تعبیرش چیست

هر شب قلمش خواب حرم می بیند

حالش که خراب شد دو رکعت بارید

یک گوشه نشست با خودش خلوت کرد

دستش که نمی رسید زائر باشد

با قلب شکسته با شما بیعت کرد

دیوانه شد از لاک خودش بیرون زد

تصمیم گرفت بین مردم باشد

از صاحب صحن آزادی خواست

بالا سرش آسمان هشتم باشد

پرواز بلد نبود وضعش بد بود

پولش به قطار های ارزان نرسید

با گریه به خود گفت توکل به خدا

فقر این دفعه به گرد ایمان نرسید

الحق که خراسان شما یک کشور مستقل شاهنشاهی است