توی مدینه خشکسالی اومده بود

اینقدر وضع خراب بود

از گشنگی دیگه تلف شده بودند

هر روز میزدیم بیرون نماز بارون میخوندیم

آب از آب تکون نمیخورد

سعید میگه از خونه اومدم بیرون

دید هرکسی یه گوشه ای وایساده داره نماز استغاثه میخونه

اما از آسمون خبری نیست

میگه دیدم یهو یه تپه ای اون عقبه

یه سیاه پوستی روی این تپه ایستاده

یه جوری دست به آسمان بلند کرده زار میزنه

میگه من سعید حس کردم نمیشه یه اتفاقی نیفته

دیدم خدا ابرای سیاه دارن میان بالا سر اینه سیاهه

اینم مشغول راز و نیازه