تو چه کردی میان میدان شمر
چکمه ات را نزن به دندان شمر
پاشو از روی جسم بی‌جان شمر
پاشو ورنه شوی پشیمان شمر

تو که دستِ بریدنت تند است
خنجرت پس چرا کمی کند است

از خودم بی‌حسین سیرم من
ته گودال سربه زیرم من
حق بده گوشه‌ای بمیرم من
خنجرش را نشد بگیرم من

دیر کردم سرِ تو را بردند
تا که انگشتر تورا بردند

کودکان یک به یک کتک خوردند
چند تن زیر دست و پا مردند
دلِ هر کس که بود آزردند
اهل بیتِ امام را بردند

گرچه با شرم و سر به زیری رفت
دختر فاطمه اسیری رفت

خیمه ی بی‌عمود واویلا
آتش و بوی دود واویلا
چهره‌های کبود واویلا
لاطُماتُ الخدود واویلا

دم خیمه چه ازدحامی شد
دور تا دورِ او حرامی شد

عاقبت شهر بی‌امان را دید
سنگ و پرتاب ناگهان را دید
مجلس عیش شامیان را دید
عمه جان چوبِ خیزران را دید

آه این چوب بدترین حربه‌ست
عمه یاد دوازده ضربه‌ست

پوتین رو قبر علی پورکاوه