مگه یادم میره محمدحسین حدادیان

دوباره اومدم کربلا به مهمونی

دوباره خاطرات روزای بارونی

چه غمی داره زینب داداش تو میدونی

مگه یادم میره من بودم چشای گریون

مگه یادم میره تو بودی عازم میدون

مگه یادم میره بوسیدم اون گلو و حلقوم

مگه یادم میره تا از حرم رفتی برادر

مگه یادم میره محکم زدم گره به معجر

مگه یادم میره ترسیده بود مادر اصغر

مگه یادم میره تنها شدی غریب مادر

مگه یادم میره سنگت زدن وسط لشکر

مگه یادم میره از روی زین افتادی بی سر

مگه یادم میره

اللهی خواهرت بمیره، داداش

بزار برم به بالای تل خاک غم

دوباره ای برادر برات بگیرم دم

از غمی که دیدم، پیکرت چقدر شد کم

مگه یادم میره اون غربت عجیب مقتل

مگه یادم میره دیدم شدی غریب مقتل

مگه یادم میره خوردی زمین تو شیب مقتل

مگه یادم میره شَری که شمر اینجا به پا کرد

مگه یادم میره ضرب، پاشو رو سینه جا کرد

مگه یادم میره چند ضربه زد سرو جدا کرد

مگه یادم میره گونی به دست خولی ملعون

مگه یادم میره دزدید چطور اون سر پر خون

مگه یادم میره اون پیکر توی بیابون

مگه یادم میره

اللهی خواهرت بمیره، داداش

نگاهی کن رد زنجیر روی دستامه

بگو روزای عمرم رو به سرانجامه

تموم روضه هامون صدف اشکامه

مگه یادم میره مُردم سر کوچه بازار

مگه یادم میره چشم چرون ها، میدادن آزار

مگه یادم میره خون بود جلو چشم علمدار

مگه یادم میره گریه ام گرفت وسط مردم

مگه یادم میره سوخت چادرم به جای هیزم

مگه یادم میره تو جمعیت رقیه شد گم

مگه یادم میره روی سرش جای کبودی

مگه یادم میره سیلیش می زد زن یهودی

مگه یادم میره بزم شراب، خودت که بودی

مگه یادم میره محمدحسین حدادیان