خلق الحسین حسین سیب سرخی

جا داره تو سجده بگن همه عالمین؛ الحمدالله الذی خلق الحسین

یه عمریه با نوحه ها سینه میزنم؛ همش به یاد کربلا سینه میزنم

میدون مشک و یادمه جلوی حرم؛ سینه برا تو میزدم پیش مادرم

پناه من از بچگی به خدا تویی، امید من تو زندگی همه جا تویی…

الحمدالله الذی خلق الحسین

از سر سفره ات میرسه آب و دون من؛ هوامو داری همیشه آقا جون من

اللهی جون بدم توی روضه های تو؛ بگم حسین و بمیرم زیر پای تو

جاداره تو سجده بگن همه عالمین؛ الحمدالله الذی خلق الحسین

تو گودی افتادی غریب شه عالمین؛ و شمر جالس علی صدر الحسین

زیر فشار چکمه ها نفست گرفت…

صدای مادرت میاد توی قتله گاه؛ آخ داره خواهرت میاد توی قتله گاه

باز شده انگار سر تو روی نیزه ها؛ گرفته پیراهن تو بوی نیزه ها

جلو چشای بچه ها بی حیا نزن، عزیز برادرت منو بی هوا نزن

نمیبینی که تشنشه میزنی گریز؛ آب فرات و بی حیا روی خاک نریز

خلق الحسین حسین سیب سرخی