جانم چه علمداری محمدحسین حدادیان

ساقی ساقی علم بالا عباس

در اوج آسمان پرچم داری

ای عشقت تا ابد در دل جاری

در قلبم نهری از علقم داری

جانم چه علمداری می آیی و دم داری

حیدر به تو می نازد از بس که جنم داری

ای سید و سر لشکر ای محشر در محشر

هم رزم تو در میدان شه زاده علی اکبر

ای یل کربلا با وفا با وفا

دست مشکل گشا پسر مرتضی

یا ابوفاضل

****

صفین اومد به یادم روزی که

سیزده سالت بود اما جنگیدی

صد دل از مالک اشتر بردی

وقتی که مثل مولا جنگیدی

روز از پی شب می رفت ابرو به غضب می رفت

تو به جلو می رفتی دشمن به عقب می رفت

ضربت همه کاری بود خون بود که جاری بود

صدها بدن بی سر همواره فراری بود

چشم تو ذوالفقار دشمنت تار و مار

از ضربات تو دشمن گفت الفرار

یا ابوفاضل