حُبُّ الحُسِین وُسیلةُ السُّعداءِ

وضیاءَهُ قد عَمَّ بالأرجاء

سِبطٌ تَفَرَّعَ مِنهُ نَسلُ المُصطَفى

وَأضَاءَ مِسک بوجهِهِ الوَضَّاء حبُّ الحسین

فَهُوَ الکریمُ ابنُ الکریمُ وَ جَدُّهُ خَیرُ الأنام وسیِّدُ الشُّفَعاءِ

معنی :

عشق حسین راه توسل سعادتمندان است .

و فروغ تابانش سراسر عالم را فرا گرفته است .

او همان نوه ای است که نسل محمد مصطفی (ص) همه از اوست .

هر اقلیم و سرزمینی را چهره ی نورانی اش روشنی بخشیده است .

بخشنده و بخشنده زاده است و جدش سرور عالم و بزرگ پایمردان است .