گفتند که غم داری و غمخوار نداری

مثل پدرت بی کسی و یار نداری

در خانه ی خود مَحرم اسرار نـداری

آقا , تو نیازی به کس و کار نداری

کافی ست که آقای ابالفضل و حسینی

یعنی همه جا حضرت بین الحرمیـــنی
.
با بال و پر سوخته , پرپر مزن این قدر

با این جگرِ سوخته , پرپر مزن این قدر

ای شعله ورِ سوخته , پرپر مزن این قدر

با یادِ در سوخته , پرپر مزن این قدر

بالای سرت اینکه چنین زار نشـسته ست

چشمی بگـشا, حضرت پهلویِ شکسته ست
.
این بسترِ افــتاده , خودش بستر روضه ست

این طشت کنار تو , خودش منبر روضه ست

با اینکه حسین بن علی یکـسره روضه ست

گیسوی سپید تو , خودش آخر روضه ست

این زهر که دور جگــرت گـرم طواف است

همدست همان ضربه ی سنگین غلاف است

غمخوار نداری حیدر خمسه