یه جوونی بود عرض به خدمتون

که این جوون بیچاره می خواست کار انجام بده

اما کار مناسب گیرش نمی یومد خجالت هم می کشید

که هر کاری انجام بده گفت می ذارم از ایران میریم

کجا بهتر از اینکه بره به قول شما خونه پدری

خونه امیر المومنین رفت نجف شروع کرد به کار کردن

کارشم هیزم شکنی خوار کنی بود می رفت توی بیابون ها

خوار جمع می کرد می یومد تو خونه ها هیزم میشکست

بعد از طریق انتذاب می کرد نون می خورد

می رفتم یه گوشه از صحن امیر المومنین شب ها میخوابید

جا نداشت بیچاره یه لاقبا اما به وعده الهی ایمان واطمنیان داشت

یه دو ه روزی بود کارش گیر نمی یومد خیلی وضع اقتصادی خراب

نون هم برای خوردن نداشت از یه طرف هم جوان بود

به شدت بالاخره

داماد اجباری سید حسین مومنی