یه عالمه گریه به روضه بدهکارم

تا خوب نشه زخمات دست بر نمیدارم

کاشکی میشد مثل عقربه ها برگردم

به کربلا هایی که قبلا سفر کردم

کاشکی می شد ساعت همون لحظه وای میستاد

تو اولین بار که چشام به گنبد افتاد

ندیدن حرم بلای جون نوکره

نکنه اربعین نیام

نذاری آبروم بره

این چه بلایی که اومده سرم

منو دق نده بذار بیام حرم

از حال خودم درمونده شدم

عزیزم حسین

عزیزم عزیزم عزیزم حسین

یه عالمه گریه

به روضه بدهکارم

تا خوب نشه زخمام

دست بر نمیدارم

بذار صد و بیست سال نوکر شما باشم

لحظه مرگم تو خاک کربلا باشم

بده که پیش تو موی سرم سپید نشه

بده که نوکرت بمیره و شهید نشه

من اصلا اومدم برات مریض بشم

تا تو قلب مادرت عزیز بشم