یه شخصیتی مستشرق

آنه ماری شیمل

که من خیلی شیفته شخصیت اون هستم

آلمانیه جالب اینکه رو سنگ قبرش وصیت کرده بود بنویسن

الناس نیام فاذا ماتوا انتبهو

کلام نورانی امیرالمومنینه

ایشون میگه من با دعا های صحیفه آشنا شدم

و تمام عادتم این بود که همیشه از دعای عربی بخونم

و لطافت و نورانیت دعای عربی رو من کاملا حس میکردم

کم پیش میومد که دعایی رو ترجمه کنم

ولی تصمیم گرفتم دعای رویت حلال ماه رمضان

یه دعای وداع با ماه مبارک رمضان امام سجاد رو ترجمه کنم

تو اون ایام یه بیمارستانی مادرم بستری بود

و مسئولیت مراقبت و پرستاری از او روی دوشم بود

وقتایی که اون به خواب میرفت من مشغول نوشتن میشدم و مشغول ترجمه

اون اتاق یه اتاق دو تخته بود

روی یک تختی یک خانوم فاضله ای بستری بود

که متعصب بود شدیدا

و کاتولیک مذهب بود و از من پرسید

تو داری چیکار میکنی

گفتم من دارم یک دعایی رو ترجمه میکنم

گفت دعای چیه گفتم دعای امام چهارم شیعیانه

او خیلی برآشفت

گفت مگه ما در آیین مسیحیت

در دین ما مگه کمبودی داریم

که تو به کتب مسلمان ها رو آوردی و مشغول ترجمش شدی

من سکوت کردم چیزی نگفتم یک ماه بعد وقتی ترجمه چاپ شد

یک نسخه رو برای او فرستادم و بلافاصله به من زنگ زد

و تشکر کرد گفت من از امروز تصمیم گرفتم

که با این زبان از این به بعد با خدا مناجات کنم

آنه ماری شیمل نجم الدین شریعتی