خداحافظ ای شهر آزارها کربلایی آرش پیله ور

خداحافظ ای شهر آزارها
خداحافظ ای کوچه بازارها
خداحافظ ای شاهد جنگها
خداحافظ ای بارش سنگها
خداحافظ ای شهر رنج و بلا
خداحافظ ای چوب و تشت طلا

خداحافظ ای قصه ی بزم می
خداحافظ ای راس بالای نی
خداحافظ ای اشک جمّازه ها
خداحافظ ای زیب دروازه ها
خداحافظ ای شهر دشنامها
خداحافظ ای کوچه ها بام ها

یازینب یازینب جان

خداحافظ  ای سنگ خون و جبین
خداحافظ ای سید الساجدین

خداحافظ ای ناقه ی بی جهاز
خداحافظ ای اختران حجاز
خداحافظ ای خاک ویران سرا
خداحافظ ای آل خیر النساء
خداحافظ ای خردسال اسیر
خداحافظ ای چهار ساله سفیر
خداحافظ ای یاس نیلی شده
یتیم نوازش به سیلی شده

همین جا خودم دیدم از خون خضاب
سر نیزه ها هیجده آفتاب
همین جا کنارم نی و دف زدند
به دیدار هجده گلم کف زدند
همین جا دلم شد زغم چاک چاک
که خورشید افتاده بر روی خاک

یا زینب یازینب زینب جان

همین جا به زخمم نمک میزدند
عزیز دلم را کتک میزدند
همین جا به فرقم عدو خاک ریخت
به روی گلم خار و خاشاک ریخت
همین جا ز غم جان من خسته بود
که ده تن به یک ریسمان بسته بود
همین جا زغم جانم آمد به لب

که بشکسته طی شد نماز شبم

همینجا بما خصم دشنام داد

حسین مرا خارجی نام داد

همینجا دو چشمم ز خون تر شده

که یاسم  به ویرانه پرپر شده

همینجا ب ویرانه بلبل گریست

غریبانه بر قربت گل گریست

همینجا ز غم جانم آمد به لب

که در گل گلم دفن شد  نیمه شب

دریغا که آن گوهر پاک رفت

چو زهرا غریبانه در خاک رفت

یازینب یازینب یازینب جان