جگری رفته رفته سم می خورد
قصه ی تازه ای رقم می خورد
عرش ناله ای تکان میداد
تشنه ای روی خاک جان میداد
زهر بی تاب کرده از داخل
سوخت تا آبش کرد از داخل
مثل اکبر شد ولی بهتر
ظاهر جسمش از علی بهتر
این جوان آن جوان تفاوت داشت
زخم زهر وسنان تفاوت داشت
این جوان پیکرش که سالم بود
جگرش نه سرش که سالم بود
موقع دفن لااقل سر داشت
بدنش می شد از زمین برداشت
خوب شد امام رضا نبود ببینه بچه اش داره به خودش می پیچه
خوب شد عمه اش نبود ببینه داره به خودش می پیچه
اما قربون بابا برم
داری پاهاتو رو زمین می کشی
داری بابای پیر تو می کشی
علی اکبرم
عصای دستمو شکستن علی
دیگه نمونده واسه من دلخوشی
بابا
پاشو دارن میخندن به اشکای زینب نامردا
سایه‌ی زینب رو هم کسی ندیده بود تا حالا

جگری رفته رفته سم می خورد سیدرضا تحویلدار