هر بابایی که به خونه میرسه

دخترش حالشو بهتر میکنه

بغلش میکنه و با بوسه هاش

همه ی خستگیشو در میکنه

دلخوشی زیاده توی زندگی

دلخوشیه منم این دخترمه

تا میخنده خواهرم میگه داداش

نگاه کن چقدر مثل مادرمه

چه آرزوهایی که نداشتم براش

توی خرابه سرم افتاد به پاش

طفلکی اینقدر اسممو صدا زد

بمیره باباش نا نداره صداش

همه راهو به روی نیزه ها

من به خاطر تو با سر اومدم

پا به پای تاولای کف پات

تا خرابه امشبو آخر اومدم

دنبال دستای بابایی نگرد

توی گوداله کنار تنمه

دست تو جا اینکه تو دستم باشه

رو رگای پاره گردنمه

فدای لب هات که ترک ترک شد

زجر حرومی جگرش خنک شد

بیابون و ترس و شب غافله

نگام می افتاد عقب قافله

دلخوشی محسن عراقی