بی رمق بود و تا تکان میخورد

به تنش نیزه و کمان میخورد

وقتی افتاد دوره اش کردند

چه لگد ها از این و آن میخورد

هر کسی خسته بود عقب میرفت

بدن خسته همچنان میخورد

همه رفتند ، شمر ول کن نیست

شمر تا رفت از سنان میخورد

زیر لب گفت آب آب ، اما

چکمه ها بود بر دهان میخورد

بی رمق بود روح الله رحیمیان