تذکره کربلا حسین سیب سرخی

بال و پرم سوخته شد پای غم تو

چشم ترم دوخته شد به کرم تو

روبه حرم پنجره ی دیده گشایم

منتظر تذکره کرببلایم

باز منو بارون  منو چشمی که تره

دوری چه سخته  عاشقت خون جگره

باز نفس من  وقف هیئت شده و

باز هوس من  یه زیارت شده و

من  دل مجنونم و از ماتم تو دارم

چشمه ی بارونم و از زمزم تو دارم

من سر و سامونم و از پرچم تو دارم

جانم حسین جانم حسین یا ابی عبدالله

لطف و عطا و کرم بی عددی کن

منتظر ملتمسم پس مددی کن

دست خودم را برسانم به ضریحت

بوسه خود را بنشانم به ضریحت

سائلم و کاش  برسه توشه ی تو

قبله دلها  شده شش گوشه تو

این دل مستم  همه شب میره حرم

عاطفه ی من شده درگیر حرم

رزق مدام از کرم بی حد تو دارم

نغمه ی  اوازمو از مرقد تو دارم

من پر پروازم و از گنبد تو دارم

جانم حسین جانم حسین یا ابی عبدالله

سلسه ی موی تو شد

خاک سر موی تو شد مهر نمازم

گشته دخیل یل بی دست تو هستم

من متوسل به ابالفضل تو هستم

یار و نگارم با تو دل همنفسه

دل بی قرارم تا محرم برسه

قطره ام اما  باتو دریا دلمو

من بی قرار  دهه اولمو

فیض قنوتم رو من از یارب تو دارم

این شور و شینم رو من از مکتب تو دارم

ذکر حسینم رو من از زینب تودارم

جانم حسین جانم حسین یا ابی عبدالله

تذکره کربلا حسین سیب سرخی